EMOZIONANTE

** 3 **

تقریبا برای همه ما اتفاق افتاده است: در ابتدای زندگی مشترک، وقتی مساله اجازه گرفتن از شوهر برای خروج از منزل به میان می آید، زن می گوید: مگر من چه چیز کمتر از مرد دارم؟ چرا باید از او اجازه بگیرم؟ و این گونه اولین قدم های رقابت نادرست، آهسته آهسته وارد زندگی می شود.

آفت رقابت مخصوصا بیشتر گریبان گیر زنان شاغل و تحصیل کرده است که چون استقلال اقتصادی دارند، خود را کاملا برابر با مرد می دانند و فکر می کنند چه چیز کمتر از مرد دارند یا چه نیازی به او دارند که باید اطاعتش کنند؟!

شاید گاهی این فکر ذهن خود ما را هم مشغول کرده باشد که زمانی که زن حتی از نظر اقتصادی استقلال دارد دیگر به مرد چه احتیاجی دارد و اصلا چه نیازی به ازدواج هست؟! همانطور که امروز می بینیم که بسیاری از دختران تحصیل کرده و شاغل هیچ رغبتی به ازدواج ندارند. این تنها یکی از تبعات منفی رقابت نابجاست.

از این گذشته،زمانی که رقابت غلط از پایگاه خانواده شروع شد، کم کم به اجتماع سرایت می کند و صحنه اجتماع محل رقابت های شیطانی و نفسانی برای به دست آوردن مقام، شهرت، ثروت و .. می شود به طوری که هرکس می خواهد دیگری را عقب بزند و خودش جلو بیفتد و درنهایت: رسد آدمی به جایی که به جز "خودش" نبیند!!

در صورتی که اگر انسان، هدف خلقت را دریابد، می فهمد هرکس استعدادها و توانایی هایی دارد که در چارچوبی متفاوت از دیگران بنانهاده شده و خداوند برای به فعلیت رسیدن استعدادهای هرکس، مسیری متناسب با تفاوت های او برایش گشوده تا به تعالی و سعادتی که خود برایش خواسته است، برسد. پس هیچ کس نباید در مقابل آنچه خدا برایش خواسته، بایستد و بر خلاف آن عمل کند.

زندگی امام علی علیه السلام پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم نمونه ی عملی تسلیم در برابر خواست خداوند بود. زمانی که حق الهی علی ابن ابیطالب علیه السلام برای خلافت را غصب کردند، زمینه ی رقابت ناسالم برای آن حضرت کاملا باز بود اما ایشان بیست و پنج سال با خاری در چشم و استخوانی در گلو صبر کردند چون راه کمال را در آن مسیری یافته بودند که خداوند برایشان گشوده است.

پس ما را چه شده است که به هر طریق نادرست و شیطانی می خواهیم رقیب را از صحنه به در کنیم و خود به جای او بنشینیم؟!

نتیجه اینکه انسان هیچ کاری مهم تر از ساختن خود ندارد و انجام هیچ کاری به درد زندگی ابدی او نخواهد خورد جز آنچه برای ساختن وجود خود کرده است. اما زمانی می تواند خود را بسازد، که بفهمد چه استعدادهایی دارد و آنچه را دارد چگونه باید پرورش دهد تا به نتیجه و ثمره ی حیات خود برسد. وگرنه در دنیا وآخرت، زیان کار خواهد بود!